Δεν ήταν πάντα Άγιον, ήταν όμως διαχρονικά Όρος, ένας τόπος άγριος, απόκοσμος, αφιλόξενος, με απόκρημνες ακτές και γη γεμάτη βράχια. Το δυστοπικό τοπίο της αθωνικής χερσονήσου γνώρισε από πρώτο χέρι ο περσικός στόλος του Δαρείου που με αρχηγό τον Μαρδόνιο έπλεε προς το εσωτερικό του ελλαδικού χώρου το 493 π.Χ. Μια μεγάλη κακοκαιρία τσάκισε τα πλοία των Περσών στις αθωνικές ακτές και δέκα χρόνια μετά ο Ξέρξης, που επανέλαβε την εκστρατεία, προκειμένου να αποφύγει την καταστροφή διάνοιξε διώρυγα, κοντά στα σημερινά Νέα Ρόδα. Στο μέρος αυτό βασίλευε πάντα η ησυχία. Γι΄αυτό και το επέλεξαν οι πρώτοι μοναχοί ήδη από τον 4ο μ.Χ. αιώνα, αλλά κι αργότερα το 866 μ.Χ. όταν χτίστηκε το πρώτο μοναστικό κέντρο, η Μεγάλη Βίγλα. Το 958 μ.Χ. ο Αθανάσιος Αθωνίτης έφτασε εκεί και με την υποστήριξη του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά ίδρυσε την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας -το σημαντικότερο από τα 20 μοναστήρια που υπάρχουν σήμερα- κι έτσι το Όρος έγινε η χώρα της μοναστικής ζωής. Ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδ...