Το Κασσανδρινό είναι ένα μικρό ορεινό παραδοσιακό χωριό της Κασσάνδρας σε μια κοιλάδα πνιγμένη στο πράσινο με ένα πανέμορφο πευκόφυτο δάσος και με θέα που κόβει την ανάσα.
Η απάνεμη, ήρεμη και πανέμορφη κοιλάδα, που βρίσκεται το χωριό, ήταν κατοικημένη και κατά την αρχαιότητα και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Το μαρτυρούν η εκκλησία της Αγίας Τριάδας (παλιά κατακόμβη) με θαυμαστές τοιχογραφίες αλλά και απομεινάρια κτισμάτων στην περιοχή.
Στο χωριό θα βρείτε ταβέρνες με νόστιμους μεζέδες, επίσης διαθέτει και Πολιτιστικό Κέντρο που χτίστηκε πρόσφατα από τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο του Κασσανδρινού.
Τα πλούσια σε βλάστηση δάση σε προδιαθέτουν με τις περιηγητικές διαδρομές, που υπάρχουν για ένα όμορφο περίπατο και σε οδηγούν σε όμορφες παραλίες στην ευρύτερη περιοχή.
Το Κασσανδρινό αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση.
Ο «καταπράσινος» οικισμός, με την πλακόστρωτη πλατεία μπορεί να σας προσφέρει παραδοσιακές διακοπές και να σας δώσει τη δυνατότητα να ζήσετε τη Χαλκιδική όπως οι ντόπιοι, που θα σας υποδεχτούν με ένα ζεστό χαμόγελο.
Αξίζει να δείτε:
Το ναό της "Κοίμησης της Θεοτόκου" και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και κτίστηκε στη δεκαετία του 1950 από πελεκητή ντόπια πέτρα.
Σε απόσταση 3 χλμ. νοτιανατολικά του χωριού, είναι κτισμένο το πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, μέσα μια μαγευτική τοποθεσία με αιωνόβια δένδρα. Κάθε χρόνο στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου 23 Απριλίου, γίνεται το παραδοσιακό πανηγύρι.
Ιστορικά Στοιχεία
Η ύπαρξη του χωριού στην Κασσάνδρα με το όνομα «Κασσανδρινό», δεν μπορεί παρά να γεννά ερωτήματα για την προέλευση του ονόματος. Θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να ονομάσθηκε έτσι από τούς κατοίκους του και θεωρώ ότι πρόκειται για όνομα πού «επιβλήθηκε» από έξω-κασσανδρηνούς παράγοντες.
Η περιοχή του χωριού εμφανίζεται στην όψιμη ιστορία της Κασσάνδρας με το μετόχι τής Αγίας Αναστασίας, το οποίο, με έκταση περί τις είκοσι χιλιάδες (20.000) στρέμματα, κατελάμβανε μέχρι και την δεκαετία του 1950, το μεγαλύτερο και καλύτερο τμήμα των κοινοτικών ορίων του Κασσανδρηνού. Γνωρίζοντας ότι το «Αναστασίτικο» μετόχι ήταν το μοναδικό που είχε η Μονή τής Αγίας Αναστασίας στην χερσόνησο της Κασσάνδρας, θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι η Διοίκηση της Μονής το ονόμαζε, εκτός από το μαρτυρημένο «μετόχι τής Κασσάνδρας» (1796), και «Κασσανδρηνό», όνομα που θα πρέπει να μεταφέρθηκε και στον μεταγενέστερο οικισμό.
Το μετόχι αναφέρεται ως κτήμα της Μονής ήδη το 1568, σαν χειμαδιό βουβάλων και προβάτων. Η Μονή ιδρύθηκε το 1522, γι’ αυτό συμπεραίνουμε ότι το μετόχι περιήλθε στην κατοχή της μεταξύ των ετών 1522 και 1568, άλλα δεν γνωρίζουμε τον προηγούμενο κύριο της περιοχής.
Πριν αναφερθούμε στο χωριό ας αναφέρουμε λίγες ακόμα πληροφορίες για το μετόχι, όπως τις καταγράφηκαν το 1974 και 1975, όταν το μετοχιακό συγκρότημα ήταν ήδη ερειπωμένο. Ο ναός της Αγίας Αναστασίας είχε ανακαινιστεί (το 1965) και στον επισκευασμένο νότιο τοίχο ξαναχρησιμοποιήθηκαν δύο παλαιοί λίθοι με τις επιγραφές: ΔΙΜΙΤΡ/ΙΟΥ ΑΝΒΟ, ο ένας, και 1965 + 1899 ό άλλος. Ο ανατολικός τοίχος είναι του παλαιού ναού. Το δάπεδο του ναού και του ιερού είναι στρωμένο με ψηφιδωτό σε γεωμετρικά σχήματα, με θαλασσινά βότσαλα (19ος αιώνας).
Οι εικόνες του τέμπλου (Παντοκράτωρ και Θεοτόκος) είναι έργα του 1833, προφανώς από εργαστήριο της Γαλάτιστας. Η εικόνα των αγίων Αναστασίας και Θεωνά (φυλάσσεται σε σπίτι του Κασσανδρινού) ζωγραφίσθηκε την 20η Δεκεμβρίου 1831, από τον Αθανάσιο τον εκ Γαλατίστης. Δύο μεγάλα χάλκινα μανουάλια από «πάφλα» βρίσκονταν τότε στον ναό.
Γύρω από την εκκλησία υπήρχαν δύο τμήματα αραβδώτων μαρμάρινων κιόνων (1,57 και 1,78 μ.), προφανώς από κάποιο αρχαίο κτήριο της περιοχής. Σε παρακείμενο ερειπωμένο κτήριο, πάνω από την είσοδό του, υπήρχε ή έπιγραφή: «(...) ΠΟΝΟΙΣ ΑΤΡΥΤΟΙΣ ΚΑ(Ι...) ΤΩΝ ΠΟΘΩ ΤΟΥ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡΙΛ(ΛΟΥ) ΑΝΑΣΤΑΣΙΤΟΥ, ΩΚΟΔΟΜΗΘΗ ΕΤΕΙ ΤΩ ΣΩΤΗΡΙΩ + τω αωλζ + μηνί ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΩ» δηλαδή το 1837.
Η παλαιότερη ονομαστική αναφορά, την οποία γνωρίζουμε για το Κασσανδρινό είναι μόλις του 1823, όταν το χωριό καταγράφεται με τα άλλα πυρπολημένα χωριά τής Κασσάνδρας, εξ αιτίας της συμμετοχής του στην Επανάσταση. Το 1862 είχε μόλις δώδεκα σπίτια και το 1867 έκτισε την εκκλησία, η οποία κατεδαφίσθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα για να χτισθεί στην θέση της ο απροσδόκητος και ωραίος, σημερινός ενοριακός ναός. Από τον παλαιό ναό έμειναν οι εικόνες και κάποια βιβλία και σκεύη.
Προ του 1867, φαίνεται ότι ο κοιμητηριακός ναός τής Αγίας Τριάδος λειτουργούσε και ως ενοριακός και έτσι έχουμε μία ένδειξη για την παλαιότητα του χωριού. Εσωτερικώς ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, οι οποίες, στο μεγαλύτερο μέρος τους, είναι ασβεστωμένες. Από τις εικόνες του τέμπλου αξιόλογη είναι η εικόνα τής Αγίας Τριάδος, ζωγραφισμένη (από Γαλατσιάνο ζωγράφο) το 1834, προφανώς έργο του 17ου ή του 18ου αιώνα.
Στην αυλή του ναού φυλάσσεται και ένας ασυνήθιστος λίθινος σταυρός, με την επιγραφή «1887 Μαΐου 2». Πρόκειται για τον μοναδικό σταυρό του είδους αυτού στην Χαλκιδική και, έχουμε την γνώμη ότι προέρχεται από την Κουλακιά (σήμερα Χαλάστρα) και συνδέεται με κάποιον από τους φυγάδες στην Κασσάνδρα, μετά την καταστροφή της Κουλακιάς από την μεγάλη πλημμύρα του Αξιού (αρχές τις δεκαετίας του 1880).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου