Όσο πρέπει να ξέρετε για την Χανιώτη Χαλκιδικής

 

Η Χανιώτη βρίσκεται στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, την Κασσάνδρα, και απέχει από τη Θεσσαλονίκη 101 χλμ. Πρόκειται για ένα γραφικό τουριστικό θέρετρο, με πεζόδρομους, μεγάλη παραλία και πολλά πάρκα με πράσινο στα οποία μπορείτε εσείς και τα παιδιά σας να παίξετε αλλά και να αναζητήσετε στιγμές ηρεμίας και γαλήνης.

Στην περιοχή της Χανιώτης οι επιλογές διαμονής είναι ποικίλες. Μπορείτε να βρείτε  ενοικιαζόμενα δωμάτια, μικρά ξενοδοχεία, μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, πολυτελή συγκροτήματα και βίλες, που μπορούν να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες το κέντρο της Χανιώτης πεζοδρομείται και στα στενά δρομάκια του υπάρχουν πολλά μαγαζιά, μπαράκια, καφετέριες, ψαροταβέρνες και εστιατόρια. Μία απογευματινή η βραδινή βόλτα στο κέντρο της Χανιώτης θα σας εντυπωσιάσει. Είναι μία από τις πολυσύχναστες περιοχής της Χαλκιδικής και ενδείκνυται για οικογενειακές διακοπές, ωστόσο υπάρχουν bar και clubs στα οποία μπορείτε να διασκεδάσετε όλη τη νύχτα.

Η Χανιώτη αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για τη διαμονή σας καθώς οι αποστάσεις από τα σημεία ενδιαφέροντος της Χαλκιδικής είναι κοντινές.

Στο χωριό υπάρχουν όλες οι απαραίτητες παροχές, όπως αγροτικό (δημόσιο) και ιδιωτικό ιατρείο όπου μπορεί να σας παρασχεθεί πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, σούπερ μάρκετ αλλά και μηχανήματα ΑΤΜ για ανάληψη χρημάτων.

Ονομασία Του Χωριού 

Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία του οφείλεται στον πρώτο κάτοικο του οικισμού, ο οποίος εγκαταστάθηκε στα νότια του σημερινού οικισμού (Παλιό Χωριό). Αυτός φέρεται να ήταν από τα Χανιά και έτσι ο οικισμός έλαβε το όνομα Χανιώτης. Κατ' άλλη εκδοχή η περιοχή οφείλει το όνομά της σε έναν χανιώτη, δηλαδή χανιτζή που διατηρούσε ένα χάνι (πανδοχείο) στην περιοχή. Έτσι η περιοχή λεγόταν του Χανιώτη.

Ιστορικά Στοιχεία 

Χανιώτη (ή, επισημότερα, ό Χανιώτης) ήταν το μικρότερο χωριό της Κασσάνδρας, γι' αυτό και οι σχετικές ιστορικές μαρτυρίες, πού έχουμε, είναι λίγες, σύντομες και όψιμες.

Στην «Αυτοσχέδιον περιγραφήν της Χαλκιδικής Χερσονήσου», την οποίαν δημοσίευσε ό παλαιός γραμματεύς της Μητροπόλεως Κασσάνδρειας Νικόλαος Χρυσανθίδης, το 1869, η αναφορά στη Χανιώτη είναι πολύ σύντομη: «Το μικρότερο της Χερσονήσου Παλλήνης χωρίον είναι το παρόν χωρίον, εξ επτά μόλις συγκείμενων οικιών, έχον άμα και μικράν τινά Εκκλησία».

Στην περιγραφή της Χαλκιδικής την οποίαν δημοσίευσε, το 1887, ο ταγματάρχης Νικ. Σχινάς, αναφέρεται: «Χωρίον Χανιώτη, κείμενο εις το βάθος κοιλάδας και έχον 20 οικογενείας μελισσοτρόφων και γεωργών, εκκλησία και βρύσες». Σε αδημοσίευτο κώδικα του 1903, στον όποιον περιγράφεται η εκκλησιαστική και εκπαιδευτική κατάσταση της νοτίου Χαλκιδικής, η αναφορά στην Χανιώτη περιορίζεται μόνον στην φράση: «Χανιώτη - εκκλησία ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος».

Στην αδημοσίευτη περιγραφή της Χαλκιδικής «από υγειονομικής απόψεως», την οποίαν συνέγραψε, το 1914, ο εκ Πολυγύρου «νομίατρος» Θεσσαλονίκης και ποιητής Γεώργιος Παπανικολάου, η αναφορά στην Χανιώτη είναι η μικρότερη : «Χανιώτη : μικρόν χωρίον εξ 24 οικιών, κείμενο εντός δάσους. Η ύδρευση αυτού γίνεται εκ μιας ανοικτής πηγής ακαθάρτου και βριθούσης μιασμάτων, ένεκα τού οποίου παρατηρείται κατά καιρούς ενταύθα επιδημία κοιλιακού τύφου».

Με την εγκατάλειψη του χωριού και την μετακίνηση του στην σημερινή παραλιακή θέση του, σταμάτησε κάθε φροντίδα για τον παλαιόν ενοριακό ναό του Χρυσοστόμου (μέσα 19ου αιώνος), ο οποίος το 1974, ήταν ένα θλιβερό ερείπιο, με γκρεμισμένη στέγη και μισογκρεμισμένες τοιχοποιίες. Στον ναό αυτόν υπήρχαν ενσωματωμένα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη παλαιοχριστιανικού ναού, προφανώς προερχόμενα από κάποιο άγνωστο μνημείο της εγγύς περιοχής.

Οι εικόνες του μεταφέρθηκαν στον ναό του νέου χωριού και αποτελούν το μοναδικό σαφές υλικό τεκμήριο της ιστορικής συνέχειας της Χανιώτης και πρόκειται για τις εικόνες του Παντοκράτορος, της Ελεούσας, του Προδρόμου, του Άγιου Γεωργίου και του Χρυσοστόμου, έργα του 1870, του καλού ζωγράφου Ιωάννου Παπαθαλασσίου από την Γαλάτιστα. Ο Χρυσόστομος του προσκυνηταρίου είναι έργο του ίδιου ζωγράφου, αλλά κατασκευάσθηκε το «1850 κατά Φεβρουάριο». Από τα υπόλοιπα κειμήλια του ναού, ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο «Παρακλητική», έκδοση Νικολάου Σάρου, στην Βενετία, το 1688.

Ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος στην θέση του νέου χωριού βρίσκεται εκεί όπου το προσκυνητάριο της Παναγίας, αμέσως νοτίως της διασταυρώσεως της κυρίας εισόδου προς το χωριό. Εκεί διακρίνεται ή θέση παλαιοχριστιανικής βασιλικής, πάνω στην όποια είναι φυτρωμένα υπέργηρα ελαιόδεντρα και η ισχυρή περίφραξη παρακείμενης εξοχικής κατοικίας. Πολλά αρχιτεκτονικά μέλη της βασιλικής είναι διάσπαρτα μέσα στο χωριό.