Το μεγάλο έλος του Γλαρόκαβου, φαίνεται ότι κατά τούς χρόνους της ρωμαιοκρατίας είχε πολύ διαφορετική μορφή. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στάθμη της θάλασσας ήταν τότε περί τα δύο μέτρα χαμηλότερη, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το έλος ήταν πολύ περιορισμένο και κατελάμβανε μόνον ένα τμήμα τού σημερινού λιμανιού. Στον βορειοδυτικό τομέα του λιμανιού, δηλαδή εκεί όπου σήμερα δένουν τα ψαροκάικα, υπήρχαν τα (μη διακρινόμενα επιφανειακώς) ερείπια ενός αξιόλογου οικισμού της ρωμαιοκρατίας.
Η θέση του οικισμού στην αμμώδη λωρίδα μεταξύ έλους και θαλάσσης, προϋποθέτει την συστηματική λειτουργία αλυκών. Σύμφωνα με την επιφανειακή κεραμική, ο οικισμός θα πρέπει να καταστράφηκε περί τα μέσα του 6ου μ.Χ. αιώνα. Στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκε και θησαυρός με νομίσματα του Λυσιμάχου, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Θράκης. Παράλληλα με τον οικισμό του Γλαρόκαβου υπήρχε και ένα πλήθος διεσπαρμένων μικροεγκαταστάσεων της ίδιας περιόδου, στους γοητευτικούς και, εν πολλοίς, πευκόφυτους προς νότο λόφους. Γύρω στο 1590, στην περιοχή αναφέρεται το Μεγάλο Μετόχι «Άντερ» της Μονής Ιβήρων από το οποίο σώζεται σήμερα μόνο ο μισοκατεστραμμένος ανεμόμυλος. Το μετόχι Αντέρ της Μονής Ιβήρων απαλλοτριώθηκε τη δεκαετία του 1950. Πιο συγκεκριμένα το 1953 οι εκτάσεις του που έφταναν ως το Παλιούρι και την Αγία Παρασκευή παραχωρήθηκαν στους Σ.Α.Α.Κ. Παλιουρίου, Αγ. Παρασκευής, Καψόχωρας (Συνεταιρισμοί Αποκατάστασης Ακτημόνων Καλλιεργητών). Έως και τη δεκαετία του 1960 οι αγρότες καλλιεργούσαν την περιοχή αυτή, όταν το 1971 ο Ε.Ο.Τ. απαλλοτρίωσε μέρος της έκτασης για δημιουργία στα έως τότε έλη μαρίνας για τουριστικά σκάφη. Τα έργα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, μέρος της εκσκαφής κατακλύσθηκε με θαλασσινό νερό και σήμερα χρησιμοποιείται για ελλιμενισμό μικρών σκαφών αναψυχής.
Μία από τις εκκλησίες του οικισμού βρίσκεται ερειπωμένη κάτω από το σημερινό εξωκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής (μεταβυζαντινός ναος μετοχιού «Άντερ» Ιβήρων). Βρισκόταν έξω από τα βορειοδυτικά όρια του οικισμού και δεν πρέπει να αποτελούσε τον κεντρικό ναό του. Από τα λίγα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη πού διακρίνονται, φαίνεται να πρόκειται για παλαιοχριστιανική βασιλική κτισμένη περί τα τέλη του 5ου αιώνα.
Ο υγροβιότοπος-λιμνοθάλασσα του Γλαρόκαβου προστατεύεται όπως και η θαλάσσια περιοχή ως το κάμπινγκ λόγω των λιβαδιών του είδους Posidonia oceanica (Ποσειδωνία).
Η περιοχή παραμένει ευτυχώς αδόμητη, ίσως το μοναδικό κομμάτι της Κασσάνδρας χωρίς καμία κατοικία και κανένα ξενοδοχείο, όπως ήταν το 1970 ή το 1980.
Βρίσκεται Ανατολικά 4.200 μέτρα από την έξοδο του Πευκοχωρίου προς Παλιούρι αριστερά απέναντι από το βενζινάδικο.
GPS (Γεωγραφικό Πλάτος & Μήκος τοποθεσίας): 39.981501, 23.660442
ΕΡΕΥΝΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ & ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ-ΧΑΡΤΩΝ-ΚΕΙΜΕΝΩΝ:
Βαγγέλης Κατσαρίνης
Ηλεκτρονικός - Κατασκευαστής Ιστοσελίδων Διαδικτύου
© Sunspot Web Design 2008-2021 ®
Ιστοσελίδα: https://kassandra-halkidiki.gr/villages.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου